ÖĞRETMENİM

Sana çiçek getirdim, dikkatini çekmek için

Her sabah karşıladım, bir gülücük görmek için.

Selâm durdum en önde, bir günaydın bekledim

Okan'a gülümsedin; bana selâm vermedin.

Seni sevdim öğretmenim, yine de seni sevdim

Bisikletim olsaydı, inan sana verirdim.

Sabah kırağıda geldim, buzda, karda hep geldim

Çok üşüdüm öğretmenim, "Üşümüşsün !" demedin.

Didem hastalanmıştı: "Didem !" dedin, "Şebnem !" dedin

Zülayha'yı, Tolga'yı her fırsatta severdin.

Hasta oldum bilerek, bunu hiç fark etmedin

Sevgini kazanmayı bir tek ben beceremedim.

Kapılarda bekledim, tahtayı hep ben sildim

Bazen ayağa kalktım, kimi zaman eğildim.

Gözümden yaşlar aktı bazen, kendi kendime sildim

Sana yakın olmayı bir tek ben beceremedim.

Yedi binlere kadar birer birer yazın dedin

Parmaklarım tutuldu, yazmaktan vazgeçmedim.

Defterlerine baktın Altuğ ile Figen'in

Dokuz yaprak doldurdum, ödevimi görmedin.

Şiir verdin Neslihan'a, Zühal'in resmini övdün

Süreyya'ya güven verdin, beni hiç mi sevmedin?

Gücensem de öğretmenim, hiç kızmadım, renk vermedim

Arka sıradaki MEHMET, seni seven MEHMET'in.

                                                              Saim METİN

                                                              Emekli Öğretmen